La Chouette

Ergens rond de kerst kwam manlief met het voorstel om drie weken naar Gran Canaria te gaan. Mij leek drie weken op een eiland van 50 x 50 km. wat aan de lange kant. Bij het idee korter te gaan, stak de vliegschaamte de kop op. Kortom Gran Canaria verdween weer snel uit beeld. Ondertussen bleef het verlangen naar een ander vergezicht knagen. Maar waar dat te vinden? Vele bestemmingen kwamen voorbij tot we op nieuwjaarsavond keken naar de theaterregistratie van De Bourgondiërs door Bart van Loo. Inderdaad, we kunnen maar geen genoeg krijgen van diens vertelkunst en enthousiasme. En bijna in koor: ‘Dijon! Op naar de Pleurants.’  

En zo vinden we ons deze week terug in Dijon. De beroemde Pleurants moeten nog even wachten. Eerst zijn we de stad gaan verkennen aan de hand van een mooie stadswandeling. Zondagochtend, bijna verlaten straten, een waterig winterzonnetje en om de 1,5 meter een schattig uiltje dat de weg wijst. Beter kun je het bijna niet hebben. En natuurlijk kom je tijdens de wandeling langs het uiltje waar de stadswandeling naar is vernoemd. De bedoeling: even aanraken met je linkerhand en een wens doen. En dan maar hopen dat die uitkomt! Dat uiltje zit al sinds het einde van de 15^eeeuw tegen de zijkant van de lokale Notre Dame, vele voorbijgangers zijn ons voorgegaan en dat is hem dan ook aan te zien. Wat dan weer niets afdoet aan zijn ‘gelukbrengfactor’. Want die zit niet tussen zijn, maar tussen onze oren.